E1 wandelroute loopt door zeven landen en is 8500km lang/kort. De omtrek van de aarde is 40.000km en de E1 is bijna 1/5 deel daarvan. Mmmm, dat is best wel lang.... maar wel een mooie uitdaging.
Goedemorgen!
Goed geslapen, lekker veel gegeten en totaal met een leeghoofd weer gaan piekeren wat ik zal doen.
Terug liften naar de Duitse jongens in de hoop ze te treffen, afzakken naar Abisko, wat 3 dagen liften is, of wachten tot overmorgen omdat er dan een Noorse Frederik in Kautokeino aankomt die het aardig commercieel aanpakt en volledig gesponsord dit kan doen.
Net Mario gesproken, een van de Duitsers die het geprobeerd heeft door te steken. Ze lopen terug. Mijn keuze is gemaakt, ik reis af naar Abisko.
Eerst Kautokeino uitlopen omdat liften in de stad of dorp nooit werkt.
Daarna bij elke passerende auto je duim opsteken maar ondertussen wel gewoon door blijven lopen. Net zolang dat je een plek vind waar de auto snel kan parkeren zonder het overige verkeer lastig te vallen.
Nou die plek had ik gevonden maar na 2 uur duimen word je wel moedeloos. En ja hoor, twee meiden van een jaar of 18 nemen mij als zwerver mee. Ze kwamen uit Finland en waren heel stoer!!
Knoeper harde muziek, roken en tegelijkertijd nog Snap chatten. Ooh, dat was de berm, hoo dat was een tegenligger, oeps dat was......
En ja hoor dat was de politie en ze werd staande gehouden voor te hard reiden. Alcohol testje, snap chatje over de politie en dan de bon. 53,- voor 15 km te hard. Ik zeg niets!!!! Ik moet immers naar Abisko en hoe?? Als ik er maar kom.
In Finland werd ik eruit gezet en kon weer verder liften.
Zelfde verhaal. Uit de stad lopen en op een plek gaan staan waar een auto makkelijk staande gehouden kan worden.
Een dokter, aardig man, was geëmigreerd naar Finland. In Duitsland vond hij het maar niets en nu had hij alle vrijheid.
Noren, die zijn nors. Zweedse mensen, nee die mogen alles. Finnen, die hebben goedkope alcohol.
Hele gesprekken voerde we. Als je twee rechter handen hebt, dan is hier werk zat.
Weer een dik uur later zette hij me bij een net aankomende bus, richting de grens van Zweden, af. Dat was pas timing.
De bus zette me vlak bij de brug, die naar zweden loopt af.
Even oversteken en weer uit het dorpje lopen.
Het duurt te lang en ben gaan lopen.
Een oude man stopt en kon mij een heel eind verder brengen, woh die rijd hard!!! Voor zijn huis werd ik afgezet om vervolgens weer verder te lopen.
Een vrouw langs de kant van de weg vroeg ik of er een bus reed, maar ze keek me vragend aan en keek weg.
Een paar meter verderop kijk ik om en ik zie haar in een vrachtwagen stappen welke lachend voorbij reed.
Niet veel later kwam er een man die een vrouw kwam ophalen. Ze was vanaf de noordkapp komen lopen, goh, dat klinkt bekend.
Elke km is een km dus ik rijd lekker mee.
Deze man reed zo hard dat ie de vrachtwagen inhaalde maar niet veel later moest de man de andere kant op. Toch was ik al een heel eind.
Bij een bushalte ben ik maar weer gaan duimen en ja hoor, daar komt de vrachtwagen voorbij. Dan maar vriendelijk zwaaien.
Er stopte er een vader met zoontje. Ze woonde in Tromsø en waren voor een voetbalwedstrijd toevallig in zweden. Zwaar opgepropt zat ik tussen alle bagage, maar dat interesseerde me geen ziel. Ik moet verder komen.
Was gezellig in de auto. Het zoontje, 'Sandra' is een jaar of 10 en kende Sneijder, Robben en Ajax natuurlijk.
Fijn dat ik zo een groot stuk mee kon liften, dat schiet lekker op.
Op een grote kruising ben ik bij de oprit gaan staan en kreeg al snel een lift naar Kiruna. Er zou dit weekend een groot festival komen en daarna is iedereen met vakantie en zal de stad een ghost stad worden. De stad leeft van de ijzermijn. Het is de grootste, diepste ijzermijn die er is. Deze is zo belangrijk dat de hele stad zelfs verplaats word om verder te mijnen.
Hier was het ook moeilijk om te liften. Werd zelfs een paar keer van de weg af gereden door jongeren die dan lachend uit het raam zaten te staren van 'zie mij eens ik ben heel dapper!!'
Na lang lopen kwam er eindelijk een zakenmeneer die hier voor zaken de spoorrails coördineert. Er moest bezuinigd worden en dat vonden de bewoners niet zo grappig. Het is aan hem om dit toch op een fatsoenlijke mannier door te duwen. Veel succes!
Hij zette me bij de voordeur van een hostel in Abisko af.
Het was al laat en vroeg om een kamer maar deze waren niet meer beschikbaar.
Overal zag je jongeren in fancy hiker kleding, het was gewoon een groot hikers dorp.
Dit is het begin van het Kungsledenpad.
Heb ik hier wel zin in?
Ik besluit verder te lopen, de kungsleden pad op om daar een mooi plekje voor de hangmat te zoeken.
Mijn slaapplaats voor deze nacht. Het is koud maar gelukkig wind stil.
© 2024 GosHikes | Created by GoSys.nl